Mąka (KASZKA) orkiszowa ECCO typ 650 makaronowa - 1 kg

mąka (kaszka) orkiszowa ECCO 650 makaronowa - opakowanie 1 kg

Zastosowanie : makaron, ciasta kruche

Kaszka z orkiszu, przez wiele lat orkisz
uprawiano w całej Europie. Z powodu wysokich kosztów uprawa orkiszu
została praktycznie zaniechana w Wielkiej Brytanii przed II wojną
światową, ale od kilku lat zainteresowanie tym zbożem rośnie, zwłaszcza
że coraz więcej farmerów prowadzących gospodarstwa ekologiczne
poszukuje roślin odpornych na choroby. Orkisz należy do tej samej
rodziny, co zwykła pszenica, ale ma inną strukturę genetyczną i w
związku z tym jego ziarno zawiera nieco więcej białek, witamin i
składników mineralnych. Kaszka z orkiszu nadaje się idealnie na makarony i kruche ciasta.

Odmiana orkiszu : ÖKO-10®

Historia uprawy orkiszu ÖKO-10®
/T. aestivum L. em. Thell. ssp. spelta (L.) Thell./ jest bardzo długa
ale podczas ostatnich 70-80 lat nie była wykorzystywana przez
rolników. Nasiona pozostały tylko w roślinnych bankach
genów.

Odmiana ÖKO-10®
wychodowana została z wyselekcjowanego materiału pochodzącego z
banku genów. Hodowle rozpoczęto w roku 1995 a oficjalnie
zarejstrowana została w roku 1998.

"Orkisz jest najlepszym ziarnem zbożowym, działa
rozgrzewająco i natłuszczająco i jest wartościowszy i
łagodniejszy niż inne ziarna (...) Orkisz prowadzi do dobrej krwi,
daje rozluźniony charakter i cnotę zadowolenia...", pisze
przeorka klasztoru Benedyktynów, mistyczka XII wieku,
Hildergard von Bingen. Wymienia ona dokładnie 17 zalet
orkiszu.

Niewiele z nich stało się do tej pory tematem badań
naukowych, tylko nieznaczna część potwierdzona została jako
prawdziwe, co nie znaczy, że reszta jest tylko legendą. Brak
zainteresowania orkiszem spowodowany został m.in. masową produkcją
pszenicy, zwłaszcza tej zwyczajnej (t.vulgare) ; doba
uprzemysłowienia ma to do siebie, że preferuje masę i nie po raz
pierwszy - należy przypuszczać, że i nie ostatni - jakość
ustąpiła ilości. Z korzyścią dla orkiszu. Zapomniany oparł się
bowiem zabiegom uszlachetniającym agrobiznesu mającym na celu
ulepszenie jego zbieralności, przyswajalności nawozów
sztucznych, usprawnienia jego maszynowej przerabialności itd., a
obecnie odporności na superhebicydy przez zmianę struktury
genetycznej.

Orkisz jest jednym z najmniej wymagających zbóż,
jest odpornym na warunki pogodowe, stabilnym zbożem, dającym się
dobrze uprawiać na ubogich, kamienistych glebach aż do wysokości
1500m n.p.m.. W związku z jego niewielkim zapotrzebowaniem na azot,
uprawiany może być bez problemu na terenach ochrony wód.

Orkisz
zawiera w swoim składzie 56% skrobii, 11,6% białka, 2,7% tłuszczu
i 2% składników minieralnych. Szczególnie ważne obok
dużej zawartości białka, w którym - co najmniej w ilościach
śladowych -, zawarte są wszystkie istotne dla człowieka aminokwasy
i przyjaznych dla serca i układu krążenia nienasycone kwasy
tłuszczowe, są składniki mineralne i witaminy. Orkisz zawiera ich
więcej niż jakiekolwiek inne pszeniczne ziarno. Dla piekarzy jest
orkisz prawdziwym darem w związku z jego wysoką zawartością
kleju, dzięki któremu wypiekać można "wyjątkowo dobry
chleb o charakterystycznym, orzechowym aromacie"
(Koenig).

Dojrzały orkisz zawiera znacznie ilości kwasu
krzemowego, który roślina wyciąga z mineralnych gleb. Kwas
krzemowy jest ważny dla skóry, włosów i paznokci i rozjaśnia umysł wzmacniając aktywność mózgu i
koncentrację. Cynk w orkiszu jest uznanym terapeutykiem wątroby.

Odporność na warunki atmosferyczne, brak wymogów i duże
walory odżywcze kwalifikowały orkisz w przeszłości jako zboże
terenów górskich. Wypierany przez wysokowydajne
przenice przez dziesięciolecia, zachował się on do dnia
dzisiejszego w dużej mierze tradycyjnie w niszach alpejskich. Nic
dziwnego, że obecne badania i rozwój nowych gatunków
biorą swoją genezę w Szwajcarii.

Ekspansja chemii w przemyśle spożywczym dała początek modzie
na wyroby piekarskie z orkiszu w końcu lat osiemdziesiątych,
rosnący popyt na orkisz pozwolił w początkach lat
dziewięćdziesiątych na powstanie placówek badawczych
zajmujących się rozwojem gatunków regionalnych. W warunkach
biologicznie-organicznego i biologicznie-dynamicznego sposobu uprawy
ziemi, które nie rozporządzają możliwościami korekcji
upraw za pomocą środków ochrony roślin i nawozów
sztucznych, gatunki dopasowane do lokalnych warunków
klimatycznych i glebowych są nieodzowne dla odpowiednio wysokich
zbiorów, a tym samym konkurencyjności orkiszu na rynku
spożywczym. Powstała w 1994r. Getreidezuechtung Peter Kunz zajmuje
się rozwojem nowych odmian orkiszu i pszenicy, testami odmian i ich
własności piekarniczych w biologicznej uprawie roli, badaniami
jakościowymi i rozwojem zbóż na zasadach antropozoficznych i
wypracowaniem biologicznie-dynamicznego sposobu rozwoju nowych
odmian.

Mimo wielu odmian orkiszu zebranych w pierwszej
połowie ubiegłego stulecia i przechowywanych w bankach genetycznych
w zastosowaniu znajduje się tylko niewielka ich ilość. Wielkim
wyzwaniem dla hodowcy jest wyhodowanie nowych gatunków przy
jednoczesnym takim obchodzeniu się z tą, jeszcze przed 20-toma laty
przez hodowlę prawie nie zmienioną rośliną, aby zachowała ona
swoje charakterystyczne właściwości.

Tak więc orkisz jest poważną alternatywą żywieniową dla
wszystkich, którym na sercu leży wspieranie biologicznego
rolnictwa.